Undang-undang persaingan, juga dikenali sebagai undang-undang antitrust di sesetengah negara, ialah satu set peraturan dan peraturan yang bertujuan untuk menggalakkan persaingan yang adil di pasaran. Ia direka untuk menghalang amalan anti-persaingan seperti penetapan harga, perkongsian pasaran dan monopoli. Undang-undang persaingan adalah penting untuk memastikan bahawa pengguna mempunyai akses kepada pelbagai pilihan dan perniagaan dapat bersaing di padang yang sama rata.
Salah satu konsep utama undang-undang persaingan ialah larangan perjanjian anti-persaingan . Ini termasuk perjanjian antara pesaing untuk menetapkan harga, membahagikan pasaran atau menyekat output. Perjanjian ini berbahaya kepada pengguna kerana ia mengehadkan pilihan dan membawa kepada harga yang lebih tinggi. Undang-undang persaingan juga melarang penyalahgunaan kedudukan pasaran yang dominan, di mana syarikat yang mempunyai kuasa pasaran yang ketara terlibat dalam tingkah laku anti-persaingan untuk mengekalkan atau mengukuhkan kedudukannya. Ini boleh termasuk amalan seperti penetapan harga pemangsa atau enggan membekalkan barangan atau perkhidmatan penting kepada pesaing.
Satu lagi prinsip penting undang-undang persaingan ialah pengawalseliaan penggabungan dan pemerolehan. Apabila dua syarikat bergabung, ia boleh mengurangkan persaingan dalam pasaran, membawa kepada harga yang lebih tinggi dan mengurangkan pilihan untuk pengguna. Pihak berkuasa persaingan meneliti penggabungan untuk memastikan ia tidak membahayakan persaingan. Mereka mungkin memerlukan syarikat untuk melepaskan aset tertentu atau membuat konsesi lain untuk menangani kebimbangan persaingan.
Secara keseluruhannya, undang-undang persaingan memainkan peranan penting dalam memastikan pasaran berfungsi dengan cekap dan pengguna boleh mendapat manfaat daripada harga dan pilihan yang kompetitif. Dengan menghalang amalan anti-persaingan dan menggalakkan persaingan yang adil, undang-undang persaingan membantu mewujudkan medan permainan yang sama rata untuk perniagaan dan melindungi kepentingan pengguna.
Kesimpulannya, undang-undang persaingan ialah alat penting untuk menggalakkan persaingan yang adil dan melindungi pengguna di pasaran. Dengan melarang perjanjian anti-persaingan, cegah…
Salah satu konsep utama undang-undang persaingan ialah larangan perjanjian anti-persaingan . Ini termasuk perjanjian antara pesaing untuk menetapkan harga, membahagikan pasaran atau menyekat output. Perjanjian ini berbahaya kepada pengguna kerana ia mengehadkan pilihan dan membawa kepada harga yang lebih tinggi. Undang-undang persaingan juga melarang penyalahgunaan kedudukan pasaran yang dominan, di mana syarikat yang mempunyai kuasa pasaran yang ketara terlibat dalam tingkah laku anti-persaingan untuk mengekalkan atau mengukuhkan kedudukannya. Ini boleh termasuk amalan seperti penetapan harga pemangsa atau enggan membekalkan barangan atau perkhidmatan penting kepada pesaing.
Satu lagi prinsip penting undang-undang persaingan ialah pengawalseliaan penggabungan dan pemerolehan. Apabila dua syarikat bergabung, ia boleh mengurangkan persaingan dalam pasaran, membawa kepada harga yang lebih tinggi dan mengurangkan pilihan untuk pengguna. Pihak berkuasa persaingan meneliti penggabungan untuk memastikan ia tidak membahayakan persaingan. Mereka mungkin memerlukan syarikat untuk melepaskan aset tertentu atau membuat konsesi lain untuk menangani kebimbangan persaingan.
Secara keseluruhannya, undang-undang persaingan memainkan peranan penting dalam memastikan pasaran berfungsi dengan cekap dan pengguna boleh mendapat manfaat daripada harga dan pilihan yang kompetitif. Dengan menghalang amalan anti-persaingan dan menggalakkan persaingan yang adil, undang-undang persaingan membantu mewujudkan medan permainan yang sama rata untuk perniagaan dan melindungi kepentingan pengguna.
Kesimpulannya, undang-undang persaingan ialah alat penting untuk menggalakkan persaingan yang adil dan melindungi pengguna di pasaran. Dengan melarang perjanjian anti-persaingan, cegah…